خداوند حکیم است و جهان را حکیمانه ربوبیت میکند.اما چه میشود که در این میان خلیفه او که بیشترین حکمت نیز در کار خلقت او بکار آمده است از درد احساس بیهودگی زار ونزار میشود!؟

بی تردید دراین میان یک جای کار دچار مشکل شده است! قطعا او سر از راهی درآورده که نباید میرفت و البته در بیراهه هرچه قدم برداری از هدف دورتر میشوی.قدم نهادن در جاده لهو ولعب و زینت و تفاخر و تکاثر البته جز به سرگردانی منتهی نمیشود!

خوبست که او خود نسبت به نشانه های بیراهه نیز هشدار داده است و به طرق مختلف کوشیده است بی اعتباری و بی ثباتی مادیات را بفهماند.آری ،ریشه این بیماری در غفلت و فراموشی از خصلتهای فریبنده امور اعتباری و توهمی دنیاوسرگرمی و رضایت بآن است.

اما کسی که نعمت بی نظیر خداوند یعنی تعقل را درست بکارمیگیرد واسیر توهمات حس و خیال نمیشود و اشتغال به کارمعاش او را از اندیشه در هدف باز نمیدارد ، براستی گلشن عالم را مشاهده میکند و دراین بوستان رنگارنگ و گلزار معطر به جستجوی ” لاله معرفت” برمیخیزد! و اینچنین است که دیگر احساس خسران و زیان ازبین میرود چون راه رایافته است.

راه ” عروج” آنگاه آغاز میشود که حرکت تکراری افقی دنیا را قطع کنی و دقیقا در نقطه تقاطع با آن به صعود بیندیشی!  وجالب اینجاست که وقتی آسمان تعقل را بیابی بیکباره همه برچسبهای موجودات خاکی نیز عوض میشود!

همه حکایت گر او میشوند و نغمه دوست سرمیدهند.نغمه ای که تا کنون به گوشت آشنانبود … براستی که این معرفت و آن عشق چه زیباست!

چیست عقل ،گلشن جهان دیدن
لاله معرفت  از آن چیدن !

**حجت الاسلام شهاب